در بیان حسرت‌ها و پشیمانی‌های روز قیامت
همه ستمکاران روزی بر زشتی کار خویش آگاه می‌شوند و چهره خود را به سبب آن ستم‌ها سیاه و ناموزون می‌بینند. پس انگشت حسرت به دندان می‌گیرند و آه می‌کشند که چگونه خود را از فرشتگان خوبی و زیبایی محروم کردیم و اینک با این چهره اگر ما را در بهشت برند نیز جز خفّت و خواری نخواهیم دید.
۳۶۵ روز در صحبت قرآن، نوشته استاد حسین محی‌الدین الهی قمشه‌ای، کتاب چهارم از مجموعه کتاب‌های جوانان و فرهنگ جهانی است. این مجموعه با هدف شناساندن فرهنگ و ادبیات به جوانان اولین بار سال ۱۳۹۰ به همت نشر سخن تدوین و منتشر شده است.
کتاب «۳۶۵ روز در صحبت قرآن» ۳۶۵ قطعه کوتاه و بلند از قرآن برای آشنایی جوانان با تعلیمات فراگیر قرآن انتخاب شده و کوشش شده است که این گنجینه تصویری از ابعاد گوناگون کلام آسمانی برای مخاطب ترسیم کند.
این کتاب، تفسیر در معنی اصطلاحی کلمه مانند تفاسیری چون کشاف و مجمع البیان و امثال آن نیست، بلکه بیشتر انعکاسی از کتاب وحی در ادب عرفانی فارسی و اسلامی است و نگاهی دارد به قرآن از دیدگاه ادبی، زیباشناسی و اخلاقی، اجتماعی و عرفانی.
گروه اندیشه ایکنا به منظور بهره‌مندی مخاطبان خود از این گنجینه قرآنی و ادبی اقدام به انتشار قطعه‌هایی از کتاب «در صحبت قرآن» کرده است. دویست و چهل و پنجمین قسمت از تحفه این کتاب با عنوان «در بیان حسرت‌ها و پشیمانی‌های روز قیامت» تقدیم مخاطبان گرامی می‌شود.
وَيَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا ﴿۲۷﴾
يَا وَيْلَتَى لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا ﴿۲۸﴾
لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِي وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِلْإِنْسَانِ خَذُولًا ﴿۲۹﴾(فرقان)
روزی آید که ستمکار انگشت خود را به دندان گزد و گوید: ای کاش راهی را با رسول خدا برگزیده بودم(27) پس ای وای بر من، کاش فلان کس را به دوستی نگرفته بودم(28) که مرا از یاد خدا و آیات الهی پس از آنکه بر من وارد شد، غافل گردانید و شیطان پیوسته در سودای خوار کردن انسانهاست(29).
همه ستمکاران روزی بر زشتی کار خویش آگاه می‌شوند و چهره خود را به سبب آن ستم‌ها سیاه و ناموزون می‌بینند. پس انگشت حسرت به دندان می‌گیرند و آه می‌کشند که چگونه خود را از فرشتگان خوبی و زیبایی محروم کردم و اینک با این چهره اگر مرا در بهشت برند نیز جز خفّت و خواری نخواهم دید. این از الطاف خداوند است که مکرر آدمیان را از وقوع نزدیک چنین روزی با خبر می‌کند تا شاید پیش از آنکه دیر شود چاره‌ای بندیشند و به جای دوستان اهریمن خوی با رسولان الهی و پیروانش یار شوند و کاری نکنند که شیطان به آرزوی خود در خوار کردن آدمی توفیق یابد و هیچ هدیه‌ای آدمی را بهتر از این گونه آگاهی‌ها و نصیحت ها نیست که به قول سعدی: یک نصیحت ز سرِ صدق جهانی ارزد.
دریغ و درد که تا این زمان ندانستم
که کیمیای سعادت رفیق بود رفیق (حافظ)
خلوت دل نیست جای صحبت اغیار
دیو چو بیرون رود فرشته درآید (حافظ)
از آنجا که گفته‌اند: «دوستی با مردم دانا نکوست» چه خوش‌تر که آدمی با دانایان تاریخ دوستی کند و بهترین دوستی با خوبان تاریخ مطالعه آثار و شرح احوال و زندگی آنهاست که به راستی بر طول زندگی انسان می‌افزاید؛ به خصوص مطالعه شرح حال بزرگان جهان به قلم خود ایشان یا دیگران چنان است که گویی با یکی از نوادر نازنینان جهان دوستی وانس و الفت دائم داشته است و چه افتخاری از این برتر.
شرح حال مفصل بن جانسن ادیب و سخن شناس انگلیسی به قلم دوستش جیمز بازول یکی از این جمله است: مطالعه کتب آسمانی و تفکر در آنها و پیروی از آنها نیز همراه شدن با رسولان است.
اصحاب ذوق دوستی را برترین موهبت الهی به انسان دانسته‌اند زیرا عشق پادشاه خوبی است و دوستی نقطه کمال عشق است و اگر زوج عاشق و معشوق با هم به مقام دوستی برسند عشقشان به کمال است. اکنون اگر دوستی که برترین موهبت است به فساد گراید به بدترین بلا و مصیبت بدل می‌شود و هیچ خطری در راه سالک بیش از دوست بد نیست. خداوند فرموده است: هر کس دوستی رحمان را فراموش کند او را با دوستی چون شیطان قرین می‌کنیم و شیطان سخت مشتاق است که آدمیان را خوار و خفیف کند. چه بسیار داستان‌ها در ادبیات جهان هست که موضوع آن دوستی‌های شیطانی است از جمله بهترین این داستان‌ها که در شمار داستان‌های برجسته ادبیات جهان است کتاب تصویر دوریان گری است. این داستان بدیع و استثنایی نشان می‌دهد که چگونه جوانی زیباروی و نیک سرشت به تاثیر نفس اهریمنی دوستی به نام هری با وسوسه لذات وهمی و زودگذر، زندگی خود را تباه می‌کند و در منتهای خفت و خواری خنجری را در قلب خود فرو می‌برند.
انتهای پیام
